De zaterdag na Leids Ontzet (ik ga altijd met mijn vrouw naar de Taptoe en Optocht kijken – dit jaar met het wat vreemde thema ‘Als een komeet’ – maar dit jaar zijn we ook nog naar de film “Tis maar eens per jaar” (trailer: https://www.youtube.com/watch?v=V18gjWK5WtY) gegaan: een echte aanrader! De foto hierboven is uit de trailer.) moesten zowel het eerste als het tweede naar Wijk aan Zee om daar op de ‘heilige grond’ van “De Moriaan” te spelen tegen De Wijker Toren. In de nieuwe tweede hands bolide van Frank reden Bert, Onno en ik in korte tijd naar Wijk aan Zee ondanks de stevige tegenwind van storm Amy. We speelden in de Zeesterzaal. Op rating ontliepen beide teams elkaar niet veel: wij hadden gemiddeld 37 punten meer.
Toch werd het een gemakkelijke en forse overwinning dankzij drie overwinningen van Robin, Aren en Frank en vijf remises: 5½ – 2½. Hierdoor blijven we aan kop staan met een half bordpuntje voorsprong op Aartswoud 1. Eerst maar de remises. Herman aan bord zes speelde een degelijke partij met zwart waarbij al snel een eindspel werd bereikt waar niet veel muziek meer in zat. Onno kwam met wit aan bord één ook – helaas naar eigen zeggen – al snel in een eindspel terecht dat ook in remise eindigde. Onno had wel een enorme voorsprong in tijd omdat zijn tegenstander na een vroeg b3 van Onno in het Siciliaans ongeveer een half uur nadacht. Bert kwam aan bord twee met zwart veel beter uit een Spaanse opening. Hij won een pion en stond met zijn loperpaar tegen loper en paard toen in het eindspel glad gewonnen. Maar helaas, een kleine misrekening en remise was het gevolg. Een plus remise dus. Daar stelde ik aan bord vijf dan weer een min remise tegenover. Met wit mishandelde ik een Konings-Indische opening en verloor een pion zonder veel compensatie. Mijn tegenstander dacht de pion terug te kunnen geven maar met een gewonnen eindspel van loperpaar tegen – alweer – loper en paard. Dat bleek echter remise te zijn doordat ik een pion kon geven maar daardoor in een niet te winnen lopers van ongelijke kleur eindspel wist te komen. En dan Artur aan bord vier: nog een plus remise. Hij speelde met zwart een zeer oude hoofdvariant van het Damegambiet: 1 d4 d5 2 c4 e6 3 Pc3 Pf6 4 Lg5 Le7 5 e3 0-0 6 Pf3 Pbd7 7 Tc1 c6 8 Ld3 dac4 9 Lxc4 Pd5 10 Lxe7 Dxe7 11 0-0 Pxc3 12 Txc3 e5 13 dxe5 Pxe5 14 Pxe5 Dxe5 15 f4 en nu ontstaat de kritieke stelling na 15 .. De4. Het was duidelijk dat Artur deze stelling beter beheerste dan zijn tegenstander. Wit offerde zijn pionnen op de damevleugel voor een niet bestaande aanval. En toen gaf Artur helaas een stuk weg. Misschien stond hij nog gewonnen maar na de eerste tijdcontrole en als enige overgebleven spelers in de zaal werd er tot remise besloten na zetherhaling.
En dan de winnaars. Debutant in het tweede Robin drukte aan bord drie met wit langzaam zijn tegenstander in een klassieke Siciliaan over de rand. Frank speelde aan bord acht met zwart een prachtige partij. Hij offerde in zijn geliefde Stonewall een kwaliteit op f3 waardoor hij zelf een paard op dit veld kon plaatsen en zijn traditioneel slechte loper van de witte velden een monster werd op de lange diagonaal h1 – a8. Zijn tegenstander gaf de kwaliteit terug maar toen hield Frank een paar pionnen meer over in een toren en loper eindspel. Volgens hem had hij ergens sneller kunnen winnen maar wit kon het verlies niet ontlopen.
En dan Aren. Die vloerde met wit aan bord zeven vlotjes zijn tegenstander in een doorschuifvariant van het Frans:
En daarmee is hij meteen topscoorder van het tweede met een 100% score. Voldoende voor een foto:
Na deze overwinning gingen een aantal spelers van beide teams nog eten in een strandtent in Wijk aan Zee. Het was tien minuutjes lopen maar wat een storm en tegenwind! De zee was prachtig, het eten smaakte prima en Frank handelde de verrekening tikkie-technisch zeer efficiënt af! Een mooie schaakdag!