De 3e KNSB-ronde speelde Philidor 3 in Utrecht tegen Moira-Domtoren. Dat was alweer een tijdje geleden op 1 november. In het bestuur hebben we ooit de ambitie uitgesproken om van iedere externe wedstrijd een verslag te laten maken voor de website. Aan mij de eer dat te stimuleren. Het kwam er op neer dat ik veel zelf schreef en dan zakt na verloop bij mij het animo wat in. Het idee om een verslag te schrijven ligt al een tijd te wachten, maar met de volgende ronde in aantocht moet het toch maar een keer af zijn. Bovendien was er deze ronde genoeg om over te vertellen.
De dag begon met een waterwaarschuwing. Niet vanwege hevige regenval of een dijk die op springen stond, maar het drinkwater in de regio Utrecht was besmet met een bacterie. Het ging om een soort die ook in de darmen voorkomt, dus ervan drinken geeft alleen maar meer van hetzelfde, lijkt me. We hebben de waarschuwing toch maar serieus genomen en thuis flessen met kraanwater uit de duinen gevuld. Het volgende obstakel was het bereiken van de speelzaal. Moira-Domtoren speelt normaal gesproken in de binnenstad van Utrecht zoals de naam van de club al doet vermoeden. Aanvankelijk leek de trein daarom de beste optie. Utrecht is tenslotte het knooppunt van ons nationale spoorwegnet en heeft een directe verbinding met Leiden. Nu er echter zes teams thuis speelden, moest Moira-Domtoren uitwijken naar een grotere speelzaal. De nieuwe locatie werd pas kort voor aanvang bekend en bleek aan de rand van de stad te liggen. Nu is Utrecht een stad voorzien van bus en metro, en hoge parkeertarieven om bezoekers te dwingen daar daadwerkelijk gebruik van te maken. We besloten met het OV te gaan. Voor de teambuilding is een treinreis zeker aan te raden. Zo bleek een opvallend hoog aantal spelers wiskundige of daartoe in opleiding. De trein bracht ons ruim op tijd in Utrecht. Directe verbindingen naar de speellocatie toe reden helaas niet op zaterdag. Het nabijgelegen Galgenwaard-stadion was wel bereikbaar maar mijn reisapp meldde dat er vanwege een feestdag een aangepaste dienstregeling gold. Dat moet dan Allerheiligen zijn geweest, want veel anders wordt er op 1 november niet gevierd. Dat verwacht je eerder rondom de Dom dan bij Galgenwaard. Andere reisapps repten over een evenement, maar het was in ieder geval geen voetbalwedstrijd want FC Utrecht zou de volgende dag pas spelen. In ieder geval zette de bus ons keurig bij het stadion af. Van enige drukte of feestvreugde hebben we niks gemerkt op deze druilerige dag. Onze locatie bleek gelegen op een oud kazerneterrein, dat zoals hoort een onneembaar fort is, hermetisch is afgesloten van de buitenwereld. Na een mars van anderhalve kilometer bereikten we de ingang die diametraal aan de andere kant van het terrein lag gesitueerd. Toen bleek dat onze speelzaal op zijn beurt weer zo ver mogelijk bij de ingang vandaan lag. We liepen dus zo ongeveer weer terug. Over het hek klimmen was waarschijnlijk een stuk sneller geweest. Overigens waren we keurig op tijd. Dan kan helaas niet van de gastheren gezegd worden. Het terrein is nu van de Universiteit Utrecht, maar de militairen doen blijkbaar nog steeds de bewaking. Ze mochten gebouw helemaal niet in. Er verstreek veel tijd voordat dat misverstand was rechtgezet. Het inrichten van de zaal kostte nog zoveel meer tijd dat er pas 13:20 uur kon worden gestart. Toen het schaken eindelijk kon beginnen, werd bij Ton Kohlbeck het schaakbord weggehaald. Ja echt, de materialen waren van elders meegenomen en men had een bord te weinig. Eerst had een andere match een bord tekort en om één of andere werd daarom het bord van Ton weggegrist, bizar. Waarschijnlijk was zijn tegenstander een snelle fietser en goede snelschaker, want die ging in allerijl naar het eigen clubgebouw en terug. Net binnen het uur werd deze partij alsnog gestart. Ondanks de tijdsvoorsprong is het erg vervelend om zo aan je partij te moeten beginnen. Een ander probleem was dat een aantal spelers bij het raam waren geposteerd, waar geen verlichting hing. Bovendien was het zonnescherm neergelaten en kon het door een defect niet omhoog. En dat op een donkere en regenachtige dag. Wat een gedoe allemaal. We mogen ons in onze handen knijpen met ons eigen denksportcentrum. De volgende ronde op 22 november spelen we met zes teams thuis. Dus kom allemaal om 12.15 uur helpen opzetten. Dan hebben we niet zulke problemen als in Utrecht.
Als je nog niet bent afgehaakt door al mijn op schrift gestelde frustraties, omdat je gewoon een leuk schaakverslag over de match wilde lezen: dat komt nu, maar (disclaimer) het is een erg kort verslag. De match was opvallend snel afgelopen. Althans toen ik een remiseaanbod kreeg en naar de tussenstand informeerde stonden we al op een niet in te halen 4½ punt voor de tegenstander. Ik heb er verder weinig van gezien, enerzijds door de slechte verlichting, anderzijds door omdat ik zelf lang bezig was. Aan de ELO’s te zien, waren we gelijkwaardig. Meer valt er niet te zeggen, sorry voor wie deze ontknoping een enorme teleurstelling vindt. Daarom als afsluiter nog een schaakfragment.
Aan bord één had men een invaller opgeofferd. Ik won al in de opening een pion, maar met veel stukken op het bord bleef dat voordeel zeer beperkt. Mijn tegenstander had al tweemaal remise aangeboden. Behalve dat dat niet een tweede keer mag volgens de regels stond ik gewoon nog steeds een pionnetje voor. Dan speel je natuurlijk door. Veel bereikte ik niet, maar het blijft lastig verdedigen in een mindere stelling.